Voltallig gezin bij PXL Groenmanagement
Corona en groen: het blijkt een goeie match. En sinds september zeker ten huize Vandyck-De Clercq, waar alle vier de gezinsleden – twee lesgevende ouders en twee studerende kinderen – voor de PXL-opleiding Groenmanagement kozen. In een column vertelt Kathleen De Clercq hoe die bijzondere situatie tot stand kwam…
Disneyland Parijs
Soms doen jonge mensen er wel even over voordat ze weten wat ze willen. Zo ook met onze kinderen. We hebben er vaak om gelachen en gezegd: ‘Wat is het ergste dat je als kind kan meemaken in je studententijd?’. Dat is ‘Een ouder in het hoger onderwijs’. ‘Wat is nóg erger?’ Dat is ‘Beide ouders in het hoger onderwijs’.’
Te veel passie, te veel overgave in huis, het vak is het leven, het leven is het vak en dat vak is groenmanagement. Onbewust geef je zoiets met de paplepel mee. Dan zit je lieve 8-jarige dochter met vriendinnetjes op de achterbank in de auto en vraagt ze: ‘Hey mama, heb je die mooie magnolia gezien?’. Waarop de (eveneens 8-jarige) vriendinnetjes stomverbaasd vragen: ‘Die wat?’. Het vak dus, immer aanwezig, ook op vakantie. Zoals die keer dat we met de kinderen naar Disneyland Parijs trokken. Achteraf hadden we meer foto’s gemaakt van de geniale plantenkeuze voor het stuk ‘Alice in Wonderland’ en aan het spookhuis ‘Phantom Manor’ dan van onze kinderen.
PARK
Misschien stond het in de sterren geschreven toen we hun namen kozen: hun beider namen verwijzen naar bloemen. Als je de initialen van onze namen in de volgorde papa-zoon-dochter-mama zet, dan kom je uit op PARK. Maar nooit ofte nimmer zouden zij iets doen in de groensector, zo lieten ze ons duidelijk verstaan. Zoonlief keek de richting uit van de medische wereld, en bij de dochter stond interieurarchitectuur op de radar. Maar in de beide gevallen bleek dat toch niet de juiste keuze te zijn. Wat dan wel?
De dochter besliste dat ze iets met ‘sociale land- en tuinbouw’ wilde gaan doen, geïnspireerd door haar peter die een biologisch landbouwbedrijf heeft. En uiteraard ook door de bedrijvigheid bij oma op de boerderij, want ja, ze is de kleindochter van een landbouwersfamilie. Dus startte ze – alle oude voornemens over boord gooiende – met groenmanagement.
Scharminkels
De zoon begon – vlak voordat corona toesloeg – aan een nieuwe hobby: bonsais. Hij verzamelde een hele hoop planten in kwekerijen en op bouwwerven die in het normale plantencircuit op de composthoop zouden belanden. Hij volgde op dat moment nog medische studies, maar reanimeerde op ‘plantchirurgische’ wijze (lees: met drastische snoei) de meeste van die scharminkels. Hij ‘zag’ er iets in, wij (nog) niet.
Corona motiveerde dochterlief tot extra inspanningen om zeker door te zijn in eerste zit, zodat ze achteraf volop zou kunnen genieten van een zorgeloze zomer 2020. Voor de zoon leidde het tot het inzicht dat die medische sector het dan toch niet was. In augustus besliste hij uiteindelijk dat hij groenmanagement zou gaan doen. En dat zorgt ervoor dat wij, PARK, sinds september 2020 voltallig zijn in de PXL-opleiding groenmanagement. Simpel is anders, want natuurlijk mag je als ouder geen examens afnemen van je kinderen en krijg je ’s avonds bakken kritiek over de manier waarop je hebt lesgegeven, aan hem of haar.
Geen meter vooruit
Intussen kriebelt de groene microbe volop. Onze zoon wil tegenwoordig mee gaan wandelen als wij naar diverse Verborgen Moois, Green Spots of Toegangspoorten van het Nationaal Park in onze groene provincie gaan. Hij heeft de app ‘Obsidentify’ geïnstalleerd, die planten, schimmels, insecten en nog veel meer kan herkennen en die gelinkt is aan Waarnemingen.be.
Een wandeling die bedoeld is om even goed de benen te strekken en flink in beweging te zijn – na alle online lessen – wordt zo al snel een tafereel dat vergelijkbaar is met dat van een luiaard, een ai. Geen meter kom je vooruit, want die bloem die hij probeert te identificeren blijkt dan ook bezocht te zijn door een mier die ook ineens door de app wordt herkend. Het lijkt wel of we Pokémons aan het vangen zijn.
Fijn wel om zijn verwondering te horen over de schoonheid van onze provincie. Als hij gaat wandelen met de buurjongen, is dat steevast in de Mombeekvallei. Dochterlief deed daar vorig jaar zelfs haar biotoopstudie.
Ontdekken
Sinds corona hebben vele anderen ook die Mombeekvallei ontdekt. Ouders hebben ontdekt dat hun kinderen van natuur houden. Ze verzamelen stokken en maken zich vuil, ze vinden kabouterhuisjes en ze maken mannetjes van stenen. Geen windowshopping hier, maar totale verbazing over wat er nog allemaal te ontdekken valt. Genieten van het geluid van gevallen bladeren, fotogenieke boerenpaarden en hier en daar een late rijpe braam.
Misschien moeten we maar eens Gullivers reizen doen dicht bij huis of een beetje meer een rijke bramenplukker worden, zoals Godfried Bomans dat zo mooi beschreef. Wie weet leggen die kinderen van nu de basis voor een studie in de groensector later. Ook de jongeren die afzakken naar de vallei, of de terrils van Waterschei beklimmen en zich vergapen aan het landschap, hoeven niet te twijfelen: groenmanagement is dé sector van de toekomst. Want iedereen (her)ontdekt de natuur en de groene omgeving, en die omgeving vraagt inrichting: banken, bewegwijzerde paadjes, de inrichting van een parking, infoborden, een calamiteitenplan, afspraken met de schaapsherder, overeenkomsten met de boer die het grasland hooit, verkoop van hout en afspraken met de jagers, de coördinatie van de graafwerken voor een nieuwe poel, de herstelling van een houten vlonderpad, noem maar op. Variatie troef dus, net zoals de natuur zelf…
Contact: kathleen.declercq@pxl.be
