Het verkeer zit vast, ook in Limburg. Maar wat bij Pukkelpop elk jaar lukt – massaal veel volk op de fiets en op het openbaar vervoer krijgen – lukt tijdens het jaar blijkbaar niet. Kathleen De Clercq (PXL-lector groenmanagement) ziet een belangrijke rol weggelegd voor Limburgse CEO’s en directeurs om het tij te keren.
Het verkeer zit vast, ook in Limburg. Limburgers die klagen over vastlopend verkeer komen waarschijnlijk niet vaak buiten hun provincie, want wie dagelijks naar Brussel, Antwerpen, Leuven of Gent pendelt, hoor je niet klagen over de drukte in het bronsgroen eikenhouten Limburg. Limburg is de refugieplek, de plaats waar je thuiskomt. De plaats waar je welkom bent en geknuffeld wordt als ware de omgeving de zachtste coral fleece.
‘Werf van de eeuw’
Maar toch, we klagen en zagen op ons werk en in de hogescholen en de universiteit: het zit ’s morgens vast in Hasselt en Diepenbeek. De ‘werf van de eeuw’ … Voor Limburg dan toch. Niks in vergelijking met de werven in Antwerpen in Brussel. We zijn het niet gewoon en we zeuren. Eigenlijk is dat best vreemd, want in Kiewit vindt jaarlijks in augustus Pukkelpop plaats. Festivalbezoekers van het hele land geraken daar moeiteloos zonder auto maar wel met openbaar vervoer of fiets. Een krantenartikel van 2023 spreekt over 10.000 bewaakte fietsenstallingen, maar ondertussen is er plaats voor 17.000 fietsen en dat getal lijkt hard op studentenaantallen in Hasselt en Diepenbeek.
Veel Limburgse CEO’s en directeurs zijn vergeten dat er zoiets bestaat als een goeie ouwe ‘broekspijpspang’: je ziet ze zelden of nooit op een fiets.
Drogreden
Toch verdwijnt de creativiteit in de keuze van vervoersmiddelen plots rond 15 september. Net nu we in hoger onderwijs eens zo hard mikken op creativiteit, op ‘uit de band springen’, op ‘de dag plukken’ en op ‘buitengewoon’ zijn. Ja, fietspaden kunnen beter; het kan altijd beter. Maar dat is een drogreden om niet te fietsen, want is Limburg niet het fietsparadijs met knooppunten, fietspaden die door het groen vloeien als waren ze rivieren? Ook de F-wegen of fietssnelwegen vinden meer en meer hun ingang en de fietsen met nummerplaat (speedpedelecs) doen het goed. Hippe ouders hebben bakfietsen en vervoeren hun kroost naar school in een nieuwe type kofferbak vooraan.
Ongeloofwaardig
Maar niet iedereen is hip. Veel Limburgse CEO’s en directeurs zijn vergeten dat er zoiets bestaat als een goeie ouwe ‘broekspijpspang’: je ziet ze zelden of nooit op een fiets. Nochtans was er ooit een politieke stuntman die dat Ste-vast voordeed in Hasselt en omgeving. In Amsterdam aan het WTC zie je ze wel per dozijn fietsen: chique heren in Armani-maatpak, knap gecoiffeerd in Ruben Block peper-en-zout… Wat een uitstraling! Alleen al daarvoor zou ik naar Amsterdam gaan, maar zoiets mag je tegenwoordig niet meer zeggen, zeker? En toch zijn het net die Limburgse CEO’s en directeurs die preken over werven waar we eventjes moeten doorbijten, over beter de fiets nemen of het openbaar vervoer. Ongeloofwaardig, zolang ze het zelf niet doen.
Fitnessabonnement inruilen
Een duurzame groene stad is niet een stad die verantwoordelijkheid neemt, maar een verzameling van inwoners die verantwoordelijkheid neemt. Want een stad is ook maar een stad omdat ze inwoners heeft. Van onderuit, traag maar volhardend zelf tot actie komen: dat is wat wij onze politici en CEO’s moeten voordoen. Want als we op hen moeten wachten, zal er nog lang en veel file zijn. Het fitnessabonnement inruilen voor een dagelijkse verplaatsing te voet of met de fiets: voor een op de drie Vlamingen die met zijn loon niet rondkomt aan het eind van de maand, is dat mijn win-win besparingstip.
Een goed lief
Limburg heeft geen échte steden. Beringen, Genk en Hasselt zijn slechts groot uitgevallen dorpen, wordt wel eens gezegd. De rest zit er rond of tussen als woonkernen en woonlinten, fruitboeren, een nationaal park en landschapspark. Het is er goed om te wonen, te werken en te studeren. Met dat groen in Limburg is het zoals met een lief: je weet pas wat je had als je het kwijt bent. Onze rustige wegen en bronsgroen eikenhout dreigen te worden zoals een kwijtgeraakt goed lief. Laat ons werken, wonen, studeren en bewegen in Limburg, laat ons ons nestelen in onze zachte coral fleece en leg je broekspangen klaar want morgen is een nieuwe dag om ‘gewoon-buiten’ te gaan en ‘de dag te plukken’.
Contact: kathleen.declercq@pxl.be
Hoe een stad of gemeente groen en aantrekkelijk kan zijn om te wonen, te werken en te studeren leren PXL-studenten Groenmanagement in het keuzetraject ‘Duurzame groene ruimte voor wonen, werken en welzijn’.
